De Rastafari’s en Curaçao

SAILMAIL 7 januari 2018

Heeyy lieve lezers en volgers!

Wat is het toch fijn om met het thuisfront te bellen, de stemmen te horen van papa, mama en Emma, te horen waar jullie je vooral mee bezig houden en te vertellen wat ik allemaal meemaak.

Curaçao!
Ik echt genoten van mijn verblijf op Curaçao!! Nadat we ophingen zijn we (Fien B en Enora) naar het souvenirwinkeltje gesprint om nog ff wat leuks te halen, hier heb ik echt een super leuke, gele trui met Curaçao erop gekocht. Daarna zijn we opzoek gegaan naar een restaurantje. We dachten dat we iets gevonden hadden, maar toen we naar binnen liepen, bleek het een kledingwinkel. Echt een super leuke winkel! Hier hebben we alle 3 een soort beachtrui gekocht, ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen maar zo een soort trui met stof van strandstoel denk ik, de mijne is gebroken wit met blauwe patroontjes.

Uiteindelijk waren we wat jongens tegen gekomen en zijn we met hun gaan picknicken langs het water met broodjes knakworst :-), daar had iedereen wel zin in.
Oh ja die brug in Curaçao met die lampjes is de Koningin Emmabrug. Leuk hè, Emma!

Het verblijf bij de Rastafari’s
We kwamen pas om 22:00 uur aan bij de Rastafari’s. Hier moesten we onze hangmatten ophangen en daarna zouden we gaan eten en naar bed. Nou, die hangmatten, hahaha dat was me wat. We hadden een hut waar we, dachten we, met z’n allen in moesten. In mijn hoek had iedereen alles ophangen en iedereen lag al in z’n hangmat. Op een gegeven moment ging Caïa ook erin liggen en toen…. die balk waar alles aanhing brak!! Dirk valt op z’n stuitje en iedereen ging echt out. Omdat alles kapot was moesten we slapen in de eethut.

Die ochtend was heerlijk wakker worden in de natuur met watervallen die je hoort. Daarna tandenpoetsen in de rivier. ‘s  Nachts wel wakker geworden door de hevige regenbuien. Na het eten zijn we naar de grote waterval gelopen, door het water en over rotsen geklommen om daar te komen. Eenmaal daar was er zo een harde wind. Dus liepen we een beetje terug en kwamen op een plek waar we konden zwemmen en springen van rotsen, echt cool.

Die dag ben ik ook nog met het meisje van de Rasta’s naar het dorpje geweest, hier hadden ze alleen een bakker en een supermarkt. Het was best zielig gewoon omdat er zo weinig was. Maar dit kwam door de orkaan dat alles zo kapot was, want de Rasta’s  hadden eerst ook gewoon internet en nu niet meer door alle schade.
We hadden echt heel veel chill tijd hier, dit maakte me best lui en dat vond ik eigenlijk helemaal niet fijn. Met Kerstavond ging Moses (de opper- Rasta) trommelen op djembés en zingen, dit was erg cool! Ook was er een liedje over ‘fire’ en dit is in onze groep bij thuiskomst nog veel meegezongen.
Twee Rasta jongetjes hadden hun eigen knalvuurwerk van bamboe. Dan hadden ze een buis, daar deden ze kerosine in en dan blazen met vuur erbij. Daar kwam dan een knal uit, echt grappig. En ook origineel dat ze dat zelf zo bedacht hebben.
We hebben vooral veel niets gedaan, daarom verlangde ik ook heel erg ernaar om  terug te gaan naar het schip en ik was ook blij toen we weer hier waren,  want die avond was Kerst en het was zo onwijs fijn om kerst te vieren met z’n allen en de kado-doos uit te pakken!

Ik had best wel bepaalde verwachtingen over hoe de Rastafari zouden leven maar eigenlijk waren mijn verwachtingen lager ontwikkeling dan hoe ze echt leven. Door de orkaan is er wel weer een hoop kapot gedaan waardoor ze bijvoorbeeld geen internet meer hebben, de wc’s moeten worden doorgespoeld door middel van een bak met water en alle hutten niet echt stevig waren. Ik had eigenlijk verwacht dat ze niet eens internet zouden hebben. Als het goed is zijn ze veganistisch maar we kregen gewoon kip en zij aten het ook. Ze hadden ook  internet en allerlei andere faciliteiten. Het was dus helaas niet zo dat ze in kleine hutjes wonen en leven op hun eigen zelf gemaakte dingen.

Ik heb wel veel geleerd over bepaalde culturele rituelen zoals bijvoorbeeld het roken van wiet, overal stonden ook wietplanten. Het meisje wat bij de Rasta’s woont heeft mij er van alles over verteld. Bijvoorbeeld dat haar opa alleen puur rookt en ook alleen wiet van zijn eigen plantage. In Nederland  zouden mensen best wel makkelijk out kunnen gaan maar deze mensen zijn eraan gewend. Het zit in hun bloed en ze worden er ook niet meer high van dus doen ze het ook makkelijk meerdere keren per dag. Als kind mag je beginnen met het roken van wiet als je rond de 13 à 14 jaar oud bent. Wat betreft alcohol, daar doen de Rastafari niet aan want dat is slecht voor je en omdat alcohol knoeit met je hersenen.

Gitaar
Gisteravond nog gitaar gespeeld op de kant en ik kan het liedje; uhm hoe heet ie ook alweer. Jullie kennen m wel iets van ‘in the dessert with a horse with no name’. Zoiets ;-). Gisteravond ook nog met Monique geknuffeld, voelde net als met mama knuffelen gelukkig.

Heel veel kusjes vanuit Curaçao, wij vertrekken vanmiddag naar San Blas! xxxxxxx

Oh, en vlak voordat we weg voeren, kwam er een groot militair schip bij ons langs en een super groot zeilschip uit Nederland, de stad Amsterdam. Hier ben ik samen met Cas,  Max, Dirk en Caïa naar wezen kijken. Zoooo cool!! Die militairen waren aan het eten aan het inladen en die anderen legden net aan. Lucy (bootsvrouw) vertelde dat ze op dat zeilschip 2 jaar gevaren heeft.

School
Ik heb vanochtend hoofdstuk wiskunde afgerond. Nu nog ff oefenen van de andere hoofdstukken en dan kan ik morgen of overmorgen toets maken. 2 zelfs en ik had die eigenlijk pas gepland bij Cuba 🙂